Łojotokowe zapalenie skóry jest dość uciążliwą dolegliwością, na którą cierpią osoby w każdym wieku, nawet niemowlęcym, jednak najczęściej dotyka młodzieży w okresie dojrzewania. Leczenie jest niestety długotrwałe i trudne. Wymaga cierpliwości i systematyczności. Kuracji nie należy przerywać po zauważeniu poprawy, ponieważ schorzenie często daje nawroty. Jak więc rozpoznać objawy tej choroby? Podpowiadamy.
Czym jest łojotokowe zapalenie skóry?
ŁZS to przewlekła, nawracająca choroba skóry. Charakteryzuje się łuszczącą skórą na twarzy, we włosach i innych miejscach ciała. Pojawia się na skutek stanu zapalnego skóry i gruczołów łojowych, który wywoduje nadmierne złuszczanie się naskórka. Łojotokowe zapalenie skóry częściej dotyka mężczyzn, niż kobiet, co według niektórych naukowców związane jest z działaniem męskiego hormonu – testosteronu.
Według innych może być wywołane pewnymi nieprawidłowościami i zaburzeniami ze strony układu odpornościowego. Wiadomo na pewno, że brak higieny osobistej, nieodpowiednia dieta, zanieczyszczenia środowiska, brak ekspozycji na światło słoneczne, zaburzenia hormonalne oraz stres nasilają niekorzystne zmiany w przebiegu ŁZS. Badania kliniczne wykazały, że łojotokowe zapalenie skóry mogą też wywoływać drożdżaki Malassezia spp. Grzyby te wchodzą w skład fizjologicznej flory bakteryjnej każdego człowieka. U osób zdrowych nie wywołują żadnych dolegliwości, ale jeśli dojdzie do osłabienia układu immunologicznego, mogą powodować ŁZS.
Jakie są objawy łojotokowego zapalenia skóry?
Typowym symptomem choroby jest występowanie delikatnego rumienia w zaatakowanym miejscu, świąd i złuszczanie się naskórka. W zaawansowanym stadium choroby pojawiają się tłuste łuski w kolorze żółtym, a nawet strupy. Łojotokowe zapalenie skóry głowy może być równie przykre dla pacjenta. Choroba przenosi się bowiem na sąsiadującą skórę – czoło, brwi, za uszy oraz nafałdy wargowo-nosowe. Może też dojść do zapalenia brzegów powiek. Zmianom tym często towarzyszy dokuczliwy świąd.
Ogniska zapalne mogą też umiejscowić się na skórze w okolicy mostka oraz wzdłuż kręgosłupa, tworząc tak zwaną „rynnę łojotokową”. Łojotokowe zapalenie skóry należy do chorób sezonowych – ich nasilenie ma miejsce szczególnie jesienią i zimą. Najczęściej choroby skóry głowy, twarzy i innych miejsc na ciele, występują u osób, które wchodzą w okres dojrzewania. Dochodzi wówczas do gwałtownego wzrostu aktywności gruczołów łojowych skóry, które zaczynają produkować nadmierne ilości tłuszczu.
Jak leczyć łojotokowe zapalenie skóry?
Podstawą skutecznego leczenia jest właściwa diagnoza, ponieważ istnieje kilka innych chorób skórnych o podobnych objawach, z którymi łatwo pomylić ŁZS, jak chociażby łuszczyca, grzybica skóry, łupież różowaty oraz choroby skóry na podłożu alergicznym. W tym celu lekarze zlecają przeprowadzenie specjalistycznych badań i testów. Pacjenci powinni ograniczyć lub wręcz unikać kontaktu skóry z materiałami sztucznymi, zawierającymi barwniki i alergeny, aby jej dodatkowo nie podrażniać.
Leczenie ŁZS odbywa się miejscowo i ogólnie. Uzależnione jest ono od przyczyny, która wywołała schorzenie, wieku pacjenta, lokalizacji zmian oraz nasilenia i stopnia zaawansowania choroby. Preparatami doustnymi, takimi, jak antybiotyki, retinoidy, pochodne imidazolowe oraz leki sterydowe, leczy się głównie osoby dorosłe, u których zmiany skórne są bardzo nasilone i nie reagują na dotychczasowe leczenie miejscowe. Terapia miejscowa w ŁZS polega na stosowaniu kremów, zawierających substancje przeciwgrzybicze i przeciwzapalne.
