Nużeniec jest to pasożyt, który wywołuje chorobę zwaną nużycą lub demodekozą. Choroba ta jest niestety powszechną wśród społeczeństwa, ponieważ do nosicieli zaliczamy znaczną część osób dorosłych. Choroba ta jest bardzo często mylnie identyfikowana, a jej schorzenia przypisuje się innym problemom skórnym lub reakcjom alergicznym. Jak więc rozpoznać tego oraz jak leczyć zarażenie nużeńcem?
Co to jest nużeniec?
Nużeniec jest bezkręgowcem zaliczanym do rodziny roztoczy – grupy organizmów, która liczy sobie co najmniej 30 tysięcy gatunków. W ludzkim organizmie występować może dwie odmiany tego roztocza. Pierwszym jest nużeniec ludzki, a kolejnym nużeniec krótki. Nieuzbrojone ludzkie oko nie jest w stanie dostrzec tego mikroskopijnego organizmu. Nużeńce bytują w okolicach ludzkich oczu, ust, a także owłosionej skóry głowy. W głównej mierze pożywiają się komórkami nabłonka, wydzielinami produkowanymi przez gruczoły łojowe oraz lipidy. Samce nużeńca w przeważającej większości osiągają mniejsze rozmiary od samic. Pasożyt może mieć kolor biały lub żółty i składa się z części dłuższej, szerszej oraz poprzecznie prążkowanej, która jest zdecydowanie dłuższa od poprzednich.
Cykl życia nużeńca rozpoczyna się od kopulacji samca i samicy na powierzchni skóry, a następnie samica składa jaja do mieszków włosowych. Z jaj wykluwają się larwy, które następnie stają się nimfami, aż dochodzą do dorosłej formy. Cały ten cykl trwa nie dłużej jak 4 tygodnie.
Jakie są objawy oraz jak leczyć zarażenie nużeńcem?
Nużyca charakteryzuje się sporym stopniem zaraźliwości. Można zachorować na nią w szczególności, gdy nie zachowuje się podstawowych zasad higieny lub gdy mamy bezpośredni kontakt z nosicielem. Nużeniec przenosi się również na przedmiotach, np. na przyborach toaletowych. Nużycą zakazić możemy się u fryzjera, u kosmetyczki, czy nawet w galeriach handlowych. Jaja nużeńca znajdować się mogą również w powietrzu, a nawet w prądzie elektrycznym. Wystarczy przebywać w jednym pomieszczeniu z osobą zarażoną aby się zakazić.
Na nużycę chorują szczególnie osoby w grupie podwyższonego ryzyka, jak np. alergicy, osoby w podeszłym wieku czy osoby z zaburzeniami gospodarki hormonalnej.
Nużyca początkowo objawia się delikatnym świądem, pieczeniem powiek, zaczerwienieniem oczu oraz ogólnym dyskomfortem. Pasożyt sprawia, że nastąpić może zapalenie mieszka włosowego lub gruczołu łojowego, powodując, iż łój się wydziela i powoduje gorączkę oraz stany zapalne, które kończą się powstaniem ropnia. U chorego mogą pojawić się grudki, wągry oraz krostki, które przypominają zmiany trądzikowe.
Niebezpiecznymi objawami zakażenia są chociażby zapalenie brzegów powiek czy zespół suchego oka.
Leczenie nużycy jest ciężkie, ponieważ nie wystarczy tylko usunąć go z powierzchni skóry. Koniecznie należy wyleczy zmiany jakie spowodował w naszym organizmie, a proces ten trwać może nawet więcej niż kilka miesięcy oraz wymaga sporego zaangażowania ze strony pacjenta. Terapia polega przede wszystkim na stosowaniu preparatów zewnętrznych, choć metoda ta posiada ograniczenia, gdyż większość osobników znajduje się w gruczołach. Jednak pozwala nam ona na całkowite wyeliminowanie pasożytów na zewnątrz. W następnym etapie przechodzimy do skomplikowanej części leczenia, którą jest wyeliminowanie zmian spowodowanych przez pasożyta.
