Zaćma to bardzo powszechna choroba degradacyjna oczu – według luźnych statystyk cierpi na nią około 20 mln osób na całym świecie. Chociaż pojawia się u ludzi w różnym wieku, najbardziej narażeni są na nią osoby starsze. Niemal każda osoba po ukończeniu 70 roku życia cierpi na zaćmę, w mniejszym lub większym stopniu. Chociaż zaćma jest postępująca i nieleczona, może prowadzić do utraty wzroku jest w pełni odwracalna. Jakie są sposoby jej leczenia?
Leczenie zaćmy – jak wygląda?
Najskuteczniejszym i najlepszym sposobem leczenia zaćmy jest operacja. Jej celem jest usunięcie zmętniałej soczewki, która odpowiedzialna jest za niewyraźne, mgliste widzenie i zastąpienie jej nową, sztuczną soczewką. Zabieg taki jest bezpieczny, nieskomplikowany i niebolesny, ponieważ przeprowadza się go w znieczuleniu miejscowym. W jego trakcie lekarz rozbija zmętniałą soczewkę, a następnie wysysa ją przez małe, dwumilimetrowe nacięcie, co nazywa się fakoemulsyfikacją. Proces ten odbywa się przy użyciu nowoczesnej aparatury – mikroskopu operacyjnego, który jest w stanie kilkukrotnie powiększyć obraz pola operacji – od 6-7 razy. Obecnie do rozbijania soczewki stosuje się też nowatorskie metody, na przykład laser lub ultradźwięki. Kolejnym etapem zabiegu jest wprowadzenie w miejsce starej soczewki nową, o odpowiednio dobranych parametrach optycznych. Aby uniknąć przesunięcia się soczewki po operacji, zostaje ona rozprostowana dopiero wewnątrz torebki. Cała operacja zaćmy trwa zaledwie 20 minut. Soczewki wszczepiane podczas zabiegu mogą być jednoogniskowe, które zapewniają dobre widzenie w dal, ale wymagają noszenia okularów do widzenia z bliska lub wieloogniskowe, pozwalające na dobre widzenie zarówno z bliska, jak i z oddali. Jeszcze innym rodzajem soczewki są toryczne, które umożliwiają nie tylko wyleczenie zaćmy, ale też astygmatyzmu.
Co warto wiedzieć po i przed operacją zaćmy?
Przed przystąpieniem do operacji zaćmy pacjent musi wykonać podstawowe badania, takie jak pomiar ciśnienia, badanie ostrości wzroku czy morfologia. Lekarz wylicza też moc sztucznej soczewki, uwzględniając długość gałki ocznej i głębokość komory oka. Po przeprowadzeniu kwalifikacji pacjent może przystąpić do zabiegu. Powinien udać się na niego po lekkim posiłku, bez makijażu i biżuterii, w wygodnym ubraniu. Koniecznie musi przyjechać w towarzystwie osoby towarzyszącej, która zapewni mu bezpieczny powrót do domu. W razie potrzeby operacja wspomagana jest lekami uspokajającymi i przeciwbólowymi. Jeżeli nie ma żadnych komplikacji i cały proces przebiegł w prawidłowy sposób, pacjent może opuścić szpital lub klinikę jeszcze tego samego. Dzień po zabiegu polecane jest wykonanie badania kontrolnego. Osoba po operacji już po kilku dniach może wykonywać codzienne czynności, jednak powinna unikać dużego wysiłku fizycznego.
